MANUEL MURGUÍA E ANTÓN PAN, O SEU PADRIÑO DE FROXEL

  Os días 20, 21 e 22 de outubro o noso municipio celebra unha nova edición da Feira Histórica de 1900 que este ano 2023, cando se cumple o centenario do seu pasamento, está dedicada á figura de Manuel Murguía. A programación que se reparte entre os visitantes á Feira inclúe textos do escritor Henrique Rabuñal, prezado e admirado mestre que recorda que "tanto Murguía como Rosalía foron pezas decisivas no rexurdimento literario ao que ela entregou as obras Cantares gallegos e Follas novas. Murguía, de quen celebramos o centenario do seu pasamento, foi o líder do rexionalismo e deixounos obras de moito valor como historiador, xornalista, erudito e creador". 

   Hai varias hipóteses sobre o nacemento en Arteixo do noso ilustre veciño Manuel Murguía. Unhas afirman que a súa nai, dona Concepción Murguía Egaña, se desprazara da Coruña ata o xa daquela frecuentado Balneario arteixán na primavera de 1833 para tomar as augas termais e prepararse para o parto do seu futuro fillo. Outras fontes apuntan que, estando hospedada nos Baños, a nai do futuro patriarca das Letras Galegas decidira visitar o Santuario de Pastoriza e no percorrido, á altura de Oseiro, as dores do parto obrigárona a pedir axuda nunha das casas do lugar. Mais tamén hai informacións que nos indican que o nacemento de Murguía no concello arteixán non foi casual, informacións como as que a avoa materna de quen escribe, Carme Pan Pan (1913-1999), 'Carme do médico', escoitou na súa casa de Froxel cando era nena e que dicían que os pais do historiador eran amigos do seu tataravó Antón Pan, un home que iniciara estudos en farmacia ou medicina mais que nunca chegara a rematalos. "Era médico sen título", dicíanos a avoa Carme, que tamén falaba sempre dun baúl cheo de "libros de médicos" que había na casa na que nacera e se criara, a mesma na que viñera ao mundo oitenta anos antes Manuel Murguía.

Casa de Froxel onde naceu Murguía

     Ao parecer, Antón Pan fixérase amigo do pai do patriarca das nosas letras, o boticario Xoán Martínez de Castro, cando os dous principiaran os seus estudos, amizade que levaría a Antón a ser o padriño do neno que nacera na súa casa de Froxel o 17 de maio de 1833 e que se bautizaba ao día seguinte no Santuario de Pastoriza co nome de Manuel Antonio Martínez Murguía. O feito do segundo nome de Murguía é outra proba máis desa amizade cos pais do historiador que, no momento do nacemento do cativo estaban aínda solteiros. Se contextualizamos a situación, imaxinade o que era ser nai solteira naquel período e, por iso, que mellor lugar que traer ao mundo ao meniño nunha casa amiga, con coñecementos de medicina e lonxe dos "díxomes" da cidade.

Froxel, anos 30

     Xoán Martínez de Castro era farmaceutico na rúa Garás da Coruña e estableceuse despois, sobre o ano 1837, en Santiago de Compostela. Será neste lugar precisamente onde o neno Manolito Murguía presencie os sucesos do 23 de abril de 1846: o pronunciamento progresista que iniciara Miguel Solís nos primeiros días dese mes de abril en Lugo contra o goberno de Narváez e do que os derradeiros feitos aconteceran nas rúas de Compostela, algúns deles diante da propia casa da familia Martínez Murguía. Este fracasado levantamento (que rematou co fusilamento dos oficiais en Carral) confluiría politicamente coa primeira manifestación do galeguismo, que Murguía narrará máis tarde nun artigo titulado "La Voz de Galicia" cun enorme sentimento.

     Manuel Murguía principia a estudar bacharelato na universidade a partir de 1845, concluíndo o bacharel en filosofía en 1850 e, ao mesmo tempo, o curso preparatorio de Medicina e Farmacia, que iniciara por desexo do pai. Mais él tiña moi claros os seus gustos e, deste xeito, o interese pola literatura e a historia faríano abandonar a carreira para dedicarse plenamente co seu labor de escritor e investigador. Nestes anos, a vida cultural de Compostela xiraba entorno ao "Liceo de la Juventud", onde se daban cita estudantes e intelectuais como Eduardo Pondal, Aurelio Aguirre ou Rosalía de Castro.

     En 1850 trasládase a Madrid para estudar Farmacia e alí relaciónase con intelectuais como os irmáns Valeriano e Gustavo Adolfo Bécquer ou Alejandro Chao. Catro anos despois publica o seu primeiro texto en galego (o 1 de xuño de 1854) no álbum de Elena Avendaño, unhas seguidillas tituladas "Nena das Soidades". En 1855 publica por entregas a súa primeira novela: "Desde el cielo" e tamén colabora en xornais e revistas madrileñas da época como "La Iberia" e "Las Novedades", nos que acadaría un notable éxito que lle permitiría publicar folletíns con obras como "Mientras duermo", "Mi madre Antonia", "El ángel de la muerte" e "Los lirios blancos."

Murguía de novo

                           

     En Madrid tamén coñecería a Rosalía de Castro (hai versións que din que xa se coñeceran en Galicia). Ao escribir unha crítica de "La flor", o primeiro poemario de Rosalía, a relación entre ambos os dous foise estreitanto ata o punto de ennoivaren e, o 10 de outubro de 1858, casaban na madrileña igrexa de San Ildefonso. É indubidábel que Murguía foi unha peza de apoio intelectual e social para Rosalía. Dende o principio, animouna na súa carreira literaria e na publicación de obras como "Cantares gallegos", considerada o inicio do Rexurdimento literario galego, e mesmo chegou a publicar algunha obra súa sen o seu consentimento.

     Algo que debemos considerar como o primeiro puntal do Rexurdimento foi o cambio operado en Murguía cando deixou o labor creativo, tras acadar un grande éxito, para se dedicar por completo á investigación histórica e á divulgación desta, así como a difundir o ideario político xurdido, principalmente, das súas investigacións.

     En 1859 o matrimonio trasládase a Compostela, e con motivo do nacemento da súa primeira filla, en maio, publica "La primera luz", un libro de lecturas escolares estructurado en vinte temas de historia e xeografía, que o Ministerio de Fomento recomendou para o ensino nas escolas de Galicia. Esta obra sería reeditada en Lugo en 1868.

 

Murguía e Rosalía cos fillos

                                                   

     En 1862 Murguía remata o seu "Diccionario de escritores gallegos" e tres anos máis tarde edita o primeiro tomo da súa "Historia de Galicia". Na revolución de setembro de 1868 sería secretario da Xunta Revolucionaria de Santiago e despois nomeado director do Arquivo de Simancas; en 1870 xefe do Arquivo Xeral de Galicia ata 1875; sería director de "La ilustración gallega y asturiana" (1879) e máis tarde, no 1885, Cronista Xeral do Reino. No 86 (ao ano de morrer Rosalía) publica "Los precursores", obra na que fai unha descrición de varios personaxes da vida cultural galega. En 1890 dirixe xunto con Alfredo Brañas "La patria gallega", boletín onde se deron as primeiras claves do que ía ser co tempo o pensamento rexionalista galego. Tamén neste mesmo ano, Murguía publica durante uns Xogos Florais en Barcelona un discurso (no que fala do sentimento histórico e cultural diferenciador de Galicia) que foi moi aplaudido e que fixo que o nomeasen "Mestre en Gay Saber".

Manuel Murguía

                                                             

     Pouco despois sería nomeado presidente da Asociación Rexionalista Galega (ARG), a primeira organización política de signo decididamente galeguista. Nos Xogos Florais de Tui de 1891, organizados pola ARG, faríase reivindicación do uso propio do galego, lingua en que Murguía pronuncia o discurso inaugural.

     ¡O noso idioma!, o que falaron nosos pais e vamos esquecendo, o que falaron os aldeáns e nos achamos a punto de non entendelo.

     Manuel Murguía sería destinado en 1892 á Biblioteca Universitaria de Compostela, posto que exercería ata a súa xubilación en 1905. 

 

  Con 72 anos xorde en Murguía a idea de crear unha Academia Galega da Lingua, idea que comunicou a outros escritores nos faladoiros da Cova Céltica que se levaban a cabo na libraría que Carré Aldao tiña na Coruña. Tamén, no noso protagonista, xurdiría a teima de crear un dicionario da lingua galega, porque se sentía falto de vocabulario; se cadra, a inexistencia deste dicionario foi determinante para que a súa obra en galego fose tan escasa. O día 25 de agosto de 1906 aprobouse a creación da Real Academia Galega, que presidiría ata a súa morte. 

     O día 1 de febreiro de 1923, a piques de cumprir 90 anos, Manuel Murguía finou na súa casa da rúa de Santo Agostiño da Coruña, sendo soterrado no camposanto de Santo Amaro.

Pasamento de Murguía

FONTES:

Rabuñal Corgo, Henrique (1999): Manuel Murguía, Edicións Laiovento, Santiago.

 

Rabuñal Corgo, Henrique (coord.) (2000): Manuel Murguía e Arteixo, Edicións Espiral Maior, A Coruña.