Mais posteriormente, ao igual que lle acontecera naquela altura a outras familias adiñeiradas e poderosas que tiñan propiedades en Arteixo dende séculos atrás como os Nava e Ortega, Santos, Suárez de Deza ou os del Río, nalgúns casos descendentes de importantes Señoríos, a necesidade motivada pola perda de poder adquisitivo destas estirpes, propiciaría que a partir dos primeiros anos do século XX moitas das súas terras foran vendidas aos labregos da zona, como fora o caso de Domingo Mareque Gómez, que foi quen que lle comprou o Pazo de Galán a Antonia Saavedra Vila, unha muller moi querida polas forzas vivas (clero) pois toda a súa riqueza foi parar aí, en vida e herdanza.
Domingo Mareque en Nova York |
Domingo
Mareque, veciño
de Oseiro casado
con Carmen Pan Campos, estivera emigrado moitos anos en Nova York,
cidade dende a
que enviou
un poder para efectuar a compra do Pazo e de
todo o seu terreo
por 25.000 pesetas da época. Naquela
altura, Domingo tamén lle compraría a Mercedes e a Joaquín
Saavedra outros bens situados ao carón do Pazo de Galán, como o monte do
Couto de Froxel. Á
morte de Domingo e de Carmen, finados ambos en 1942, o seu fillo
Antonio, que andando no tempo sería coñecido en toda a bisbarra por
ser un dos conductores dos trolebuses Coruña-Carballo, foi a persoa
que herdou Galán, un histórico lugar no que viviu coa súa muller
Teresa Zas Pardo, falecida
en 1966 aos 64 anos,
e no que nacerían Manuel, Lino, Antonio e Luís Mareque Zas, os
catro fillos do matrimonio. Antonio,
que morreu en 1984 aos 80 anos, viviu ata o último dos seus días en
Galán co seu fillo máis novo, Luís, coa súa nora María Casal
Piñeiro, natural de Boimorto, e coas súas netas María Luisa e
María Isabel, que
foron as últimas persoas que residiron neste edificio de
esplendoroso pasado, unha casa e un terreo que pouco despois da morte
de Luís Mareque Zas, acaecida en 1993 cando tiña 58 anos, a súa
viúva María e as súas dúas fillas lle venderon a Aurelio Corral,
veciño de Pastoriza que nos contou algún que outro detalle sobre o
pombal do Pazo que comentaremos a vindeira semana.
(CONTINUARÁ)
Impresionante historia da que non sabía nada.
ResponderEliminarUn saúdo Xabi
Moitas grazas!
EliminarMil gracias por esta información. Qué placer leerla.
ResponderEliminar