GERARDO ROLDÁN, O PRIMEIRO IDOLO DE PAUL BREITNER

       Nado en Meicende o 6 de maio de 1937, Gerardo Roldán é outro dos futbolistas da nosa bisbarra que xogou no Fabril na década dos 50. Fillo do coruñés Manolo Roldán e da arteixá Josefa Corral, Gerardito quedaría orfo de pai de moi cativiño, cando tan só tiña catro anos mais, malia a desgracia familiar, Josefa sería quen de sacar o seu fillo adiante naqueles duros anos da posguerra nos que o noso protagonista pasou a súa infancia.

Gerardo co Sporting Meicende

     Desde moi cativo, cando xogaba en Meicende coa rapazada da súa quinta, xa se apreciaba nel que posuía unhas condicións innatas para a práctica do fútbol e, con 15 anos, ficha no equipo xuvenil do Español, histórico club do fútbol modesto coruñés no que permanece ata os 18 anos.

    Rematada a súa formación nas categorías inferiores do cadro de Santa Lucía e despois de xogar media liga co primeiro equipo españolista, Roldán asina co Fabril na tempada 1956/57, debutando na Terceira División na primeira xornada do campionato. Naquel partido, disputado o 9 de setembro de 1956 en Porriño ante o Zeltia, o cadro fabrilista, que perdería por 4-2 o enfrontamento, formara con Tato na portería; Porvén, Franco e Orbán na liña defensiva; Gerardo Roldán e Saavedra no centro do campo; e con Gallardo, Acuña, Nicolás, Borrás e o arteixán Pitos na dianteira.

Gerardo, primeiro pola dereita da fila superior, nunha formación do Fabril dos ano 50. O segundo pola dereita da fila inferior é o arteixán Pitos

    Gerardo disputaría dúas tempadas máis en Terceira co Fabril, a 57/58 e a 58/59, dúas campañas nas que foi titular indiscutible no centro do campo do once coruñés e nas que compartiu vestiario co seu veciño Pitos ou, entre outros, con Paseiro, o lendario rematador de Sada que formara parte do gran Deportivo dos primeiros 50 e que tamén defendera as camisetas do Racing de Ferrol, Español de Barcelona, Universidade de Chile, Xaén e Xerez Deportivo antes de fichar no Fabril, xa no ocaso da súa carreira futbolística, na campaña 1958/59.

     Aquela tempada 58/59 tamén fora a última de Gerardo Roldán no cadro fabrilista. As obrigas militares levaríano ao Sahara, a Villa Cisneros, mais antes de chegar a este destino, nos días que botou en Canarias agardando polo barco que tiña que transportar aos reclutas ao Sahara, o de Meicende aínda tivo tempo de xogar varios partidos cun dos equipos que anos máis tarde, trala unificación en 1962 do El Canario e do San Rafael, crearían a U.D.Vecindario.

     Rematada a mili e de volta na Coruña, Gerardo casa coa súa moza Charo e xoga unhas tempadas no campionato de modestos da Liga da Capital co Español, club no que se iniciara no mundo do fútbol. Nesa época, o adestrador do Español era Manuel Fernández Trigo, xornalista de La Voz de Galicia que asinaba os seus artigos como Mafertri. Andando no tempo, Fernández Trigo converteríase en xerente do R.C. Deportivo da Coruña no ano 1969, ao tempo que adestraba ao equipo feminino de baloncesto do Medina. En 1978 o presidente do Real Madrid Luís de Carlos fíchao como xerente, posto onde permanece ata a súa xubilación en 1999.

   Naqueles primeiros anos 60 Gerardo tamén defende en máis dunha ocasión a camiseta do Sporting Meicende, do Penouqueira ou do Campanal de Loureda nos torneos que se facían polas festas.

   Pouco despois, sobre o 62 ou o 63, o seu amigo Torrado, antigo futbolista do C.D. Juvenil e do Compostela, coméntalle que en Alemaña había unha empresa de venda e reparación de maquinaria de construción que necesitaba xente… “pois veña, imos”, díxolle o noso protagonista. E alá se van Torrado e Gerardo, que deixaba na Coruña a Charo e a Gerardito, o primeiro fillo do matrimonio.

    Chegan a Alemaña, a Freilassing, un municipio situado no distrito de Berchtesgadener Land, na rexión da Alta Baviera, cerca da fronteira con Austria. Unha vez alí, os dous emigrantes galegos empezan a xogar co equipo de fútbol da empresa na que traballaban que formaran os empregados, moitos deles españois, para xogar nos días de lecer contra outras empresas da contorna. Un par de partidos con este conxunto serían suficientes para que o ESV Freilassing, o equipo de fútbol da localidade na que se gañaban a vida, se interesara polos antigos futbolistas do Fabril e do Compostela… ”wir haben hier zwei echte stars des balls” (temos aquí dúas verdadeiras estrelas do balón), comentáralle o fillo do xefe da empresa na que traballaban Torrado e Gerardo aos seus compañeiros do ESV, entidade da que era xogador e vicepresidente.

Formación do ESV Freilassing nos anos 60. Gerardo Roldán é o primeiro pola esquerda da fila superior

    O ESV Freilassing xogaba por aqueles días a Bezirksliga, unha especie de Terceira División española da rexión de Baviera. Gerardo Roldán lembrounos recentemente que… “un día chegou un intérprete para preguntarnos a Torrado e a min se queriamos fichar no equipo, e nada... ao pouco xa xogamos o primeiro partido con eles. Nove alemáns e dous galegos; a comunicación moi boa non era pero non o fixemos nada mal porque un ano quedamos subcampións e case ascendemos de categoría, que sería como aquí a Segunda División B. Robert, o adestrador, dicíame que tiña que xogar como Hidegkuti, un mediapunta húngaro que fora campión do mundo coa súa selección no Mundial de 1954… Xeraldo, tú jugar de Hidegkuti, dicíame”.

   No Nadal de 1963 os dous emigrantes regresan a súa terra para pasar uns días coa súa familia na Coruña. Na viaxe de volta, e tras decidir que o seu meniño Gerardito quedara a cargo dos avós maternos, Charo acompaña ao seu home a Freilassing, unha partida que quedou inmortalizada na edición do 10 de xaneiro de 1964 do xornal El Ideal Gallego. Nuns tempos nos que se podían ver centos de maletas da emigración nas estacións de trens e nos portos galegos, baixo o título “Un tren con trabajadores españoles salió ayer de La Coruña. Entre los expedicionarios, dos figuras del fútbol gallego: Gerardo y Torrado”, El Ideal Gallego publicaba o seguinte artigo na sección “La Coruña, al día”:

DOS FIGURAS DEL FUTBOL ENTRE LOS EXPEDICIONARIOS

Por algún “transistor” se deja oír música gallega que pone notas agrícolas en el ambiente. Entre los expedicionarios dos figuras conocidas del balompié gallego: Gerardo y Torrado. Gerardo perteneció varias temporadas al Fabril. Torrado militó con éxito en el Compostela.

-Llevo a mi mujer- nos dice Gerardo Roldán. Tengo casa en los alrededores de Munich. Allí vivirá bien.

-¿Acusáis el cambio de clima?

-No. Estamos próximos a la frontera con Austria. Es un clima parecido al de Galicia.

-¿Vuelves contento?

-Sí. He logrado situarme. Allá tengo mi vida. Ahora bien, todos los años me daré una vuelta por La Coruña, que no se puede olvidar.

-¿A que te dedicas?

-Trabajo en una fábrica de madera prensada. En la factoría hay aproximadamente unos doscientos españoles.

-¿Cómo “matáis” la morriña?

-Nos reunimos a la hora de misa los domingos y estamos en contacto con lo que sucede en España a través de la edición en nuestro idioma del “7 fechas”, que se tira en Colonia. En cuanto a las distracciones Torrado y yo jugamos en el equipo de la localidad. Los alemanes se portan muy bien con nosotros. Estamos contentos con los muniqueses (…)

    Coa alegría de disfrutar da compaña de Charo en Alemaña, en plena madurez futbolística, o de Meicende pasara en poucos anos de ser unha das figuras do Fabril a converterse na estrela do ESV Freilassing. De feito, aínda hai quen recorda os “ohhhh” de admiración que facían os rapaces dos equipos das categorías inferiores do cadro alemán cando vían as filigranas que facían no campo tanto Gerardo coma Torrado, que para moitos daqueles cativos foron os seus primeiros ídolos. 

 

    Naqueles mediados dos 60, un dos adestradores do fútbol base do ESV era Paul, quen lle pedía a Gerardo que lle ensinara ao seu fillo Paul algúns dos segredos do balón. Nado en Kolbermoor en 1951, con seis anos Paul júnior comezara a xogar no equipo da súa localidade de nacemento, o SV Kolbermoor, mais en 1961 incorporárase á canteira do ESV Freilassing, onde seu pai, que tiña na cidade unha oficina administrativa, era tamén o seu adestrador.

 

    Paul Senior, adestrador do mellor equipo xuvenil da rexión e bo amigo de Gerardo, á parte do seu fillo tamén tiña baixo as súas ordes a Bernhard, un rapaz nado en 1953 que comezara a súa carreira futbolística no SV Kirchanschöring e que, da man de Paul Senior, chegara en 1967 ao ESV Freilassing. Bernhard e Paul Junior, futbolistas do cadro xuvenil do ESV Freilassing, eran algúns dos rapaces que quedaban coa boca aberta cada vez que vían xogar a Gerardo Roldán, a estrela do primeiro equipo:

-Ohhhhh!

Equipo xuvenil do ESV Freilassing. O primeiro pola dereita da fila inferior é Bernhard Dürnberger. Paul Breitner é o futbolista que aparece no medio da mesma

   As deslumbrantes actuacións que Paul e Bernhard realizaban en cada partido co conxunto xuvenil do ESV non tardaron en chamar a atención do poderoso Bayern de Munich, club que fichou a ambos futbolistas a principios da década dos 70. Aqueles cativos eran os mismísimos Bernhard Dürnberger e Paul Breitner, verdadeiras lendas do fútbol mundial.

   O inicio da longa e exitosa carreira de Breitner foi aos 19 anos en 1970 e sería peza clave na consecución de tres ligas e a primeira Copa de Europa do Bayern en 1974. Pola súa banda Dürnberger, que causaría sensación como dianteiro no equipo nacional xuvenil alemán, en 1972 seguiría a Paul Breitner ao Bayern á idade de 18 anos. Fora Paul Breitner Senior quen levara ao xove Dürnberger a Munich para asinar o contrato. Bernhard "Bernd" Dürnberger permanecería alí ata 1985, xogando un total de 375 partidos na Bundesliga nos que anotou 38 goles. 

Paul Breitner "senior" cos seus protexidos Paul Breitner "junior" e Bernhard Dürnberger

     Despois de botar en Alemaña catro anos, período no que Gerardo e Charo son pais de dous fillos máis, Alfredo e Carlos, (Gerardito o fillo maior tamén pasara con eles os últimos anos en Alemaña) a familia decide pór fin á etapa da emigración e establecen o domicilio na Coruña, onde o ex futbolista monta un almacén de material de tapicería e leva a representación dunha marca deste sector por toda a xeografía galega, Asturias e León.

Naquela altura Gerardo non perde o fío da “súa” xente de Freilassing e segue mantendo contacto con algúns amigos alemáns. De feito un día chaman ao telefonillo do seu piso e contesta súa sogra:

-Gerardo, tes aí un paisano que non sei que di!

Era Frank, o adestrador do equipo xuvenil do ESV Freilassing, e a súa muller. Tiñan a dirección dos seus amigos galegos e viñeran pasar uns días á Coruña, unha época na que Gerardo tamén se alegrou da victoria da selección alemana no Mundial de 1974 celebrado no país teutón no que o seu amigo Paul Breitner fora unha das estrelas.

Breitner, que anotara un dos goles da final da devandita Copa do Mundo na que Alemaña se impuxo á Holanda de Johan Cruyff por 2-1, ficha no Real Madrid nese verán e, cando empezou a Liga, o de Meicende decide darlle unha sorpresa. Nos primeiros días de novembro de 1974, o Real Madrid, naquela hora adestrado polo iugoslavo Miljan Miljanic, está concentrado en Samil para xogar contra o Celta o partido da sétima xornada. Na recepción do hotel Gerardo atópase con Antonio Ruíz, segundo adestrador madridista ao que coñecía dende a súa etapa fabrilista, cando Ruíz estivera cedido polo Madrid no Deportivo da Coruña a principios dos anos 60.

-Gerardo, canto tempo amigo! ¿E ti aquí en Vigo? ¿Que ves ver, o Celta ou o Real Madrid?

-Non, non. Veño a darlle unha sorpresa a Paul Breitner!

-Sube, está na habitación 402.

Gerardo Roldán sube ao cuarto andar, abre a porta da 402 e alí, en plena sesión de masaxe, estaba Breitner co dianteiro cántabro Ico Aguilar. A sorpresa foi maiúscula!

Dous anos máis tarde, en agosto de 1976, o Real Madrid participa no Teresa Herrera. Facía dez anos que os merengues non xogaban o prestixioso torneo herculino. Gerardo acude o día 11 ao aeroporto de Alvedro a recibir á expedición madridista e ao seu amigo Paul!

-Pauli!

-Ola Gerardo! ¿Que tal amigo?

-Oes, tes que vir xantar estos días á miña casa!

    O día 13 o Real Madrid vence na semifinal do Teresa Herrera ao Peñarol de Montevideo por 5-2 e, dous días máis tarde, gáñalle na final ao Cruzeiro de Belo Horizonte por 2-0. Miljanic non lle dera permiso a Breitner para xantar cos seus amigos da Coruña, mais si que lle permitira pasar uns minutos con eles no seu domicilio da rúa Francisco Añón, onde Gerardo e Charo vivían naquela hora coa súa ampla prole, que aumentara con Mónica e Jose, nados na Coruña despois de vir da emigración. Breitner tomou café con eles e regaloulles a súa medalla de campión do Teresa Herrera de 1976, unha medalla que a día de hoxe aínda se conserva con moito cariño na casa de Gerardo e de Charo.

    O futbolista alemán asinara co Madrid en 1974 e permacería no club branco ata 1977, que foi cando fichou no Eintracht Brunswick. Posteriormente, Breitner defendeu de novo a camiseta do Bayern de Munich, entre 1978 e 1983, época na que Gerardo Roldán continuaba gañándose a vida como comercial do mundo da tapicería, ocupación que desempeñou ata a súa xubilación, e que durante algún tempo compaxinou co fútbol xa que foi adestrador do Sporting Meicende e do Suevos.