que non me morda
cadela nin can.
O
día vintetrés voume erguer cediño para "ir coller a virtú". De todas as
herbas do campo escollerei a espadana, a fieita real, o fiuncho, a
herba de Santa María e a fieita de San Xoán. E con todas estas herbas
adornarei a casa e en cada buratiño poñerei unha para que esa noite non
nos entre ningún meigallo. O resto espallareino por diante da porta e
gardarei unhas poucas para a cachela da noite. Esquecíaseme o monllo que
teño que facer con todas as herbas para despois pola noite deixar ao
resío. Este monllo vaime servir o resto do ano para afumarme con el
cando me pique algún bicho.
Noite de maxia
igual que a noite de San Silvestre,
solsticio de inverno.
Noite de bruxas
en que desparramarán á caída da noite
toda a súa fascinación.
Noite de plantas
protectoras e medicinais
para nós.
E cando chegue a noite farei a cachela con moita leña que bote moito
fume para que se vexa ben lonxe. Colocareina nun lugar donde se vexa a
casa e as leiras. E cando me queira afumar e saltar a cachela botareille
as herbas da virtú. Saltarei a cachela nove veces e unha sen contar
mentras vou dicindo:
Cacheliña de San Xoán,
que non me morda
cadela nin can.
E se podo asarei patacas nas brasas e botarei un anaco de noite comendo, falando e contando contos.
Noite de lume
disque as chamas purifican todo.
Noite de lume
solsticio de verán.
Noite de lume
que nos protexe contra todo mal.
Para deixalas ao resío da noite teño que buscar flores: herbas de San Xoán, romeo, bieiteiro, caraveles, trebisco, herba luísa, folla de nogal, ruda, follas de parra... Metereinas nun caldeiro con auga, deixareinas toda a noite ao sereno e pola mañanciña lavarei a cara coa auga de rosas.
Noite de auga
que limpa
que bota as meigas fora.
Noite de lume.
Noite de plantas.
Noite de auga.
¡¡Meigas fora!!
(Relato de Carme, a de "Cóntame un conto", publicado no Boletín Informativo Municipal de Arteixo)
Ningún comentario:
Publicar un comentario