Na
memoria de moitos aficionados do R.C. Deportivo da Coruña aínda se
agocha
o recordo da derradeira xornada da tempada 1982/83, cando
o equipo herculino, dirixido
naquela altura
polo arteixán Arsenio Iglesias,
plantárase ás portas da
Primeira División, na que non
participaba dende había xa
dez
anos. Os
deportivistas
estiveran
intratables
durante todo
o campionato en Riazor
cedendo
tan só
catro puntos
mais,
pola contra,
fóra
da casa unicamente
conseguiran
catorce.
O último e trascendental partido era
o que se tiña
que disputar na Coruña o 22
de maio de 1983 contra o Rayo Vallecano, que
estaba a salvo de calquera complicación clasificatoria.
Só facía falta un empate e
o ansiado ascenso á
Primeira consumaríase. Mais
pasaría
o que horas antes do
trascendental choque ninguén
imaxinaba:
os madrileños,
ao parecer fortemente primados, acabarían
gañando por 1-2 e deixarían sumida nunha profunda amargura a
toda unha cidade, que
tardaría anos en recuperarse do enorme mazazo.
Con todo, aquela tempada
de infausto recordo para o deportivismo, quedará sempre gardada na
memoria de José Luis Fraga Méndez, un rapaz de Suevos que debutara
en Segunda División unhas semanas antes do partido contra o Rayo
Vallecano.
Fillo
de José Fraga,
Pepe da Grela,
e de Pilar Méndez, Pila
de Mercedes,
o
noso protagonista
nacía o 5 de abril de 1964 en
Suevos, lugar no que tamén viría ao mundo cinco anos máis tarde
súa irmá Merche e
no que
residiría a familia ata
os primeiros anos 70, que foi a época na que se mudaron ao barrio
herculino da Sagrada Familia. Ao
pouco de cambiar de domicilio,
as boas
condicións técnicas
do futuro futbolista pronto chamarían a atención dos responsables
das categorías inferiores do R.C. Deportivo, entidade
na
que Fraga ingresaría aos 9 anos e
na
que iría completando a súa formación ata a tempada 1979/80 na
que, en vez de recalar nun dos equipos da capital cos que o clube
deportivista tiña convenio de colaboración, acabaría xogando
cedido
nos
modestos do
Suevos no grupo 2º da Segunda Rexional, un Suevos que realizaría
unha extraordinaria campaña obtendo un meritoria sexta praza, só
superado polo Campanal de Loureda, Paiosaco, Bergantiños, Atlético Arteixo e
Sporting Meicende.
Naquela
tempada 79/80 José
Luis
Fraga, con tan só 15-16 anos, deixaría unha inmellorable tarxeta
de presentación no
mundo do fútbol ao
anotar en todas as xornadas que
xogou menos
nunha delas, rexistro que
moi poucos
xogadores
serían
quen de igualar.
Tralo
paso polo equipo da súa parroquia de nacemento o rapaz arteixán
voltaría á disciplina do Deportivo, donde as
súas extraordinarias actuacións na
dianteira do
cadro xuvenil
chegarían
aos oídos de Chus Pereda, naquel intre técnico das divisións
inferiores da selección española. Tamén,
despois das oportunas recomendacións de Dagoberto Moll, varios
responsables da canteira do F.C. Barcelona desprazaríanse
ata a Coruña para contratalo, mais
José Luis
acabaría rexeitando a
oferta azulgrana decidindo seguir nos xuvenís do Deportivo.
Fraga o día do seu debut en 2ª División |
Na
campaña
1982/83, despois
de ramatar a súa etapa como
xuvenil,
o
futbolista
arteixán pasa a formar parte do Fabril, que
xogaba
na
Terceira División
baixo
as ordes de
Luis Rodriguez Vaz. Fraga,
que
naquel
intre tiña 18 anos e
facía o servicio militar,
debuta
nesta
categoría
en Riazor no
partido
Fabril-Celta Turista da
sexta xornada,
enfrontamento
que
os
locais gañan
por 3-2. Pouco
a pouco iríase
convertendo en titular indiscutible na liña
de ataque
do filial deportivista donde, grazas ao seu bo facer, conseguiría o
premio de adestrarse habitualmente co primeiro equipo nas sesións
dirixidas por Arsenio, un
Raposo
que
non tardaría en convocar
por primeira vez ao noso protagonista a
quen
o da
Baiuca
alcumaba, coa
súa habitual retranca,
o Capitán
Araña por
estar na mili naquela hora ...”La
expedición del Deportivo emprendió ayer viaje a Córdoba a primera
hora de la tarde. En el grupo es novedad Fraga,
el delantero del Fabril que llamó Arsenio para cubrir las bajas de
Traba y José Luis en el ataque” (La
Voz de Galicia, 13
de febreiro de 1983).
Fraga,
que
ao
pouco
asinaría contrato profesional
co
Deportivo por
tres anos,
seguiría
alternando
as súas
actuacións no Fabril coas convocatorias no
primeiro equipo, con quen ao fin debutaría na Segunda División o 3
de abril de 1983 en partido correspondente á 31ª xornada na que os
coruñeses venceran
en Riazor ao Atlético Madrileño por 3-1. Naquel
inesquecible día para o rapaz de Suevos o equipo
herculino formara con Jorge; Piña, Ballesta, Pardo, Carreras; Muñoz,
García, Peralta, Ortíz; Traba e Vicente. Agulló entraría por
Carreras no minuto 59 e, no 78, Fraga por Vicente...un
Fraga que unhas semanas despois vería dende a grada, ao quedar fora
da convocatoria, como os seus compañeiros non eran quen de acadar
contra o Rayo Vallecano o punto necesario para
o ansiado ascenso á Primeira na derradeira xornada daquela tempada
82/83.
Xenio
e figura, cando lle fixeron a primeira entrevista preguntáronlle si
a súa maior ilusión era xogar no Deportivo é,
para
sorpresa de todos os presentes da rolda de prensa, en lugar de
contestar que si, Fraga despachouse con esta frase textual: “Non.
A miña maior ilusión é coñecer a Bob Marley porque me encanta a
súa música”. Días
despois daquela entrevista e unha vez rematada
a competición ligueira o Deportivo
enfrontaríase na desaparecida Copa da Liga ao Atlético Madrileño,
eliminatoria que os coruñeses, abatidos
pola desilusión de non
acadar o ascenso,
non superarían ao perder en Riazor por 1-3 e gañar por 0-1, con gol
de Fraga, no Vicente Calderón.
O
dianteiro de Suevos principiaba a seguinte campaña, a 1983/84,
xogando de titular no Mini Estadi no partido que enfrontaba na
primeira xornada ao Barcelona Atlético e ao Deportivo,
choque que remataría con derrota herculina por 3-1, mais iso si, con
Fraga anotando o seu primeiro gol en Segunda. O
arteixán voltaría a enfundarse a elástica branquiazul catro
partidos máis ao longo da tempada, o último deles na xornada 13ª
contra o Recreativo de Huelva en Riazor, enfrontamento disputado o 27
de novembro de 1983 que remataría 0-0 no que Fraga entraría no
minuto 70 sustituíndo ao peruano Huapaya. Estes serían os últimos
minutos da súa carreira deportiva como futbolista de Segunda
División xa que unha lesión de xeonllo manteríao apartado dos
terreos de xogo durante boa parte daquela campaña.
Na
seguinte tempada, a 84/85, José Luis Fraga xogaría cedido a primeira volta do
campionato no Racing de Ferrol, que por aqueles días estaba en
Terceira, e remataría o ano cunha nova cesión ao Arousa, daquela
equipo de 2ª B, onde coincidiriría con Rafa Sáez e Luis César
Sampedro que, co tempo, convertiríanse en adestradores de prestixio.
Rematada
a súa vinculación co Deportivo da Coruña, Fraga asinaría un
contrato de tres anos co Club Lemos, cadro no que, xunto a Fisquelas,
quedaría máximo goleador de Terceira na tempada 1987/88, a mesma na
que tamén sería elexido o mellor xogador da categoría. O bo papel
feito en Monforte levaríao a recibir unha boa oferta para xogar en
2ª B co Badaxoz. O xogador de Suevos, que na cidade extremeña tiña
por domicilio o piso do hoxe adestrador Paco Herrera, so estaría alí
media tempada por mor da morte de seu pai e remataría a campaña
xogando no Burela, con quen conseguiría ascender por primeira vez na
historia do equipo da mariña lucense á Terceira División.
Posteriormente,
tras unha breve estadía no Sporting Sada, Fraga poñería fin á súa
carreira futbolística xogando na 2ª Rexional co Carnoedo, a donde
chegara pola insistencia do seu amigo Paco Zas, ex xogador do
Deportivo que presentara candidatura á presidencia do herculino
cando saíra elixido Tino Fernández, en xaneiro do 2014.
Ningún comentario:
Publicar un comentario