Nas
primeiras horas da tarde do 6 de xullo de 1902, nas rúas do barrio
coruñés de Santa Lucía rumoreábase que un vapor alemán que se
dirixía cara a América embarrancara preto da praia de Bens. Eran as
primeiras novas do sinistro do "Trier", noticias que
pasaran case inadvertidas na cidade herculina por ser domingo.
|
Debuxo do "Trier" embarrancado en Suevos (El Noroeste, 8 de xullo de 1902)
|
Ao
mando do capitán M.A.Gohrke, o "Trier" zarpara de Bremen,
cidade na que estaba matriculado, para facer singradura cara á
Habana e Veracruz con cincuenta e catro tripulantes e tres
pasaxeiros: dous de terceira clase, Paulo Fendius, reloxeiro
brasileiro que se dirixía a Keywest (Cuba); e Óscar Peine, xastre
de Berlín que viaxaba á Habana; e un de primeira, a alemá Elda
Cooper que ía casar na Habana.
Antes
de atravesar o Atlántico, o vapor alemán tiña que facer escala no
porto belga de Antuerpe, de onde sairía ás catro da tarde do xoves
3 de xullo, e no da Coruña, onde tiña previsto recoller seis
pasaxeiros e vinte toneladas de carga, consistente na súa maioría
en patacas e conservas. No cargamento que xa transportaba da Alemaña,
predominaba unha gran parte de sacos de cemento e de arroz, e outra
de paquetes de papel secante ou para envurullar, mais tamén levaba
vaixelas de porcelana e de prata, caixas de espellos, máquinas de
coser, navallas de barbear, mobiliario, mantas, viño, unha máquina
trilladora que ía para Tampico (México), latas de comida en
conserva, cortizas, latas de pintura, queixos, cervexas e un longo
etcétera.
|
El norte de Galicia, 7 de xuño de 1902
|
O
"Trier" fora construído en 1898 en Bremen. Tiña casco de
ferro con fondo duplo e compartimentos estancos. O seu cargamento
bruto era de 3.168 toneladas, contando con 2.517 de rexistro. As súas
dimensións eran de 308 pés de popa a proa, 42 de manga, 50 de
puntal e tiña un calado de 24 pés. O vapor alemán pertencía á
Nordeutscher Lloyd, que nesa altura rivalizaba coas máis poderosas
compañías navais do mundo. Fora deseñado do mesmo xeito que o
"Mark", o "Norderney" e que o "Wittekind",
tendo tamén a mesma potencia (1.500 cabalos) que os seus tres
"irmáns". Nun primeiro momento, a Lloyd destinouno a facer
a liña da Alemaña para o Brasil, mais en novembro de 1901, a
compañía establece servizo de vapores á Habana e Veracruz e
destina o "Trier" a esta nova ruta.
O
luns 7 de xullo, xa coa normalidade semanal, confirmábanse os
rumores que se escoitaran en Santa Lucía polo que logo se espallou a
nova no resto da cidade, aínda que inicialmente non se sabía
concretar o punto exacto do sinistro…“detrás do Monte de San
Pedro", dicían moitos. O barco alemán embarrancara no
illote da Gaianda,
naquela hora tamén coñecido como Pena dos Corvos, lugar que nas
cartas e planos da época aparecía como Cabo Lagosteira, mais que os
mariñeiros chamábanlle Os picos de Nostián.
|
Illote da Gaianda. Ao fondo, Lagosteira
|
O
accidente fora un erro do capitán Gohrke xa que, por causa da espesa
néboa existente, confundiu o Monte de San Pedro co Cabo Prior,
montes que teñen un declive moi semellante cara o mar e con brétema
é doado confundilos. Foi así como o "Trier" embarrancou
nas rochas da Gaianda provocando un gran estoupido.
|
Imaxe tomada no litoral de Suevos na que vemos o Monte de San Pedro e, ao fondo, o Cabo Prior
|
Aos
poucos, irían aparecendo os veciños e veciñas da contorna, xente
que se ía achegando ao lugar do sinistro ateigados, uns con eixadas,
paus e ganchos, e outros con espingardas.
Concepción Conchado, unha das testemuñas do accidente, sinalaba o
navío persignándose:
-"Eu
estaba traballando na leira e vin vir o vapor cara á Ghallandra.
Fíxenme cruces. Arrenegado sexa o demo! Pero veñen
tolos ou borrachos! Porque
só así se explica! A néboa era pechada, pechada de veras,
pero ben se vían as penas, e ademais este nen é
rumbo nen é nada! Sentín un tumbo moi grande. ¡Madre
de Dios! No vapor deron en berrar, en tocar os
chiflos... Botei a correr, e cando xa ía lonxe sentín como
bruaba o barco. De noite, cando alá na miña casiña apenas
podía pechar ollo, sentía como o demo este bruaba,
bruaba..."
Enrique
Bello, outra das testemuñas e veciño de Borroa, levou o susto da
súa vida. Estaba pescando na zona do Carruncho e a néboa impedíalle
ver o horizonte. Entretido na pesca, levantou de repente a cabeza e
asustouse ao ver de fronte, rasgando a néboa, que avanzaba algunha
cousa grande, negra, monstruosa. Ergueuse, esfregou os ollos e viu
como sobre el, e a bastante velocidade, ía precipitarse "aquilo"
que lle parecía inmenso, fantástico. Apañou a cana e o cesto de
vime e comezou a correr, e cando se ía afastando, voltando atrás
temeroso a cabeza, sentiu un estrondo como o dun cañonazo. O "Trier"
acababa de encallar, batendo nas rochas do illote da Gaianda.
|
Mapa da localización do embarrancamento do "Trier" (El Noroeste, 8 de xullo de 1902)
|
As
primeiras forzas en presentarse no lugar foron as do posto de
carabineiros de Pastoriza, mandadas polo carabineiro de primeira José
Martínez. Axiña chegaron máis autoridades da Coruña, entre elas o
cónsul da Alemaña na cidade, Meyer, consignatario de todos os
barcos da Nordeutscher Lloyd, e o seu representante Alberto Senz (que
era cuñado de Meyer) e, deseguida, envían telegramas para trataren
de conseguir o remolcador "Anita" e un vapor para o
transbordo da carga. Gehrke confesa o seu erro ao cónsul e non tenta
xustificarse. Está abatido, mais mesmo así, confiaba na marea chea
e no auxilio do remolcador para saír de Suevos, cando fose
alixeirada a tonelaxe do barco. A bordo, dispuxo que continuase a
vida ordinaria para os pasaxeiros, xa que ningún deles quixo saltar
a terra, aínda que se lles ofreceu esa posibilidade, agardando que o
"Trier" puidera continuar viaxe.
Os
auxilios requeridos polo cónsul acudirían en breve. Pouco antes do
mediodía do luns, os vapores "Victoria" e "María
Pita" chegaban á Gaianda remolcando dúas gabarras para a
descarga da mercadoría do "Trier" e, nese mesmo día, xa
transbordan 80 toneladas de carbón e de arroz que almacenan nun
local próximo á fábrica de mistos Zaragüeta e noutro local na rúa
Teresa Herrera. As negociacións cos propietarios do remolcador
"Anita" non frutificarían mais, o martes 8, chégase a un
acordo co vapor "Comercio", que recibiría 15.000 pesetas
se conseguía salvar ao "Trier" e só a metade se
fracasaba, finalizando o contrato ás seis da tarde.
|
Fábrica de mistos Zaragüeta na Coruña (https://www.facebook.com/FotosAntiguasDeCoruna)
|
No
alto dos Picos de Nostián, ao longo dos carreiros do Regueiro, sobre
a furna da Agudela e nas rochas próximas ao barco alemán, formigaba
o persoal que chegaba das parroquias de Arteixo e da Coruña para ver
o salvamento. A curiosidade vence toda prudencia e, mulleres e homes,
descenden polas rochas ata que lles salpica a espuma do mar. Comeza o
remolque. Son momentos de moita ansiedade. A máquina do "Comercio"
traballa a toda presión e o cabo metálico ponse tirante, ríxido,
apreciándose a sacudida que imprime.
Todo
parece ir ben. De súpeto, o "Trier" érguese por fin. Xa
non é o barco escorado que se vía momentos antes. A bordo, os
tripulantes andan dun lado para outro executando ordes. As xentes dos
Picos de Nostián lanzan berros de xúbilo entusiasmados, axitando
sombreiros e panos.
|
Panorámica dos Picos de Nostián dende o litoral de Suevos
|
Mais subitamente, a violencia das ondas levan a
popa cara a costa, cara un lugar moito máis baixo e quebrado. Toca a
sirena do barco alemán e o capitán do "Comercio" dáse
conta que é imposible continuar o remolque naquela dirección
porque, se o fixesen, o "Trier" embatería contra as
rochas. Cumpría remontarse máis para o norte, mais o temón do
"Comercio" xa non podía virar máis nese sentido. O cabo
do remolque perde a tensión e a seguir, enrédase nas hélices do
navío alemán, escorando novamente. Sen dúbida tiña avanzado uns
metros, mais ficara peor do que estaba: antes da maniobra descrita
estaba a cen metros da terra pola popa e agora estaba moito máis
preto.
Faise
unha nova tentativa para o remolque do vapor sinistrado, esta vez
para o norte, polo que o "Comercio" muda de situación e
achégase canto pode á Corveira. Durante tres cuartos de hora o
remolcador traballa incesantemente, mais conforme pasa o tempo, íase
perdendo toda esperanza de retirar o "Trier" daquel lugar.
A néboa era tan compacta que a costa e o horizonte desaparecerían
da vista das testemuñas do sinistro. Chégase ás seis da tarde e o
contrato do "Comercio" expira. O capitán Abellá manda
arriar o cabo. A empresa do remolcador gaña 7.500 pesetas e non é
posible facer máis para conseguir o total da cantidade estipulada.
O
mércores 9 téntase outro salvamento. Nesta ocasión é o vapor
"Hércules", co capitán Manuel Romero ao mando, o que
acude a Suevos. Estaba previsto principiar o remolque a partir das
cinco da tarde, hora na que comezaba a subir a marea. Mentres tanto,
continuábase alixeirando o "Trier". As gabarras proseguían
co transporte de parte das mercadorías para Coruña e, outra parte
da carga comézase a lanzar ao mar. Tíranse grandes caixas cheas de
queixos, barricas dun metro de diámetro que contiñan quinquillaría
e xoguetería,
e tamén infinidade de sacos de fariña. As xentes que curioseaban
desde as primeiras horas do sinistro, facían todo o posible
por apañar algunha destas mercadorías que a tripulación do "Trier"
lanzaba a auga mais, incomprensiblemente, os carabineiros o impedían
efectuando disparos para o ar.
|
Panorámica do illote da Gaianda, lugar onde embarrancou o vapor alemán "Trier" en xullo de 1902
|
Principia
o remolque, ao que finalmente se unen dous vapores máis, o
"Victoria" e o "Anita" e tamén, o "María
Pita" que, amarrado cun cabo á proa do "Hércules",
servía de guía tirando deste e dándolle rumbo. O tirón simultáneo
dos tres barcos é poderoso, porén o "Trier" non avanza. O
"Hércules" fai desesperados esforzos. El só imprime máis
forza que os demais vapores xuntos, mais todo é inútil.
Chega o momento da marea chea e polo tanto a ocasión para o esforzo
decisivo. Non obstante, a hélice do barco alemán deixa de funcionar
e, definitivamente, non sae das rochas da Gaianda. Tiña asolagadas
as adegas 2 e 3. As bombas de a bordo traballan incesantemente para
achicar a auga, mais a tarefa non é doada. Tíranse máis
mercadorías para o mar, entre elas a máquina trilladora que ía
para Tampico (México), e outros moitos obxectos. Os pasaxeiros, intuíndo o
futuro do barco, por fin se deciden a abandonar o "Trier" e
soben a bordo do "Hércules", que os achega ata
A Coruña, onde a casa consignataria do cónsul Meyer encárgase do
seu aloxamento.
(...CONTINUARÁ)
_________________