 |
| Imaxe antiga de Pastoriza |
Aparte das lembranzas máis antigas que
conservo de Pastoriza, que son as que se refiren aos primeiros anos da
miña vida, nos que iba con meus pais ao santuario a rendir tributo á
Virxe o día da festividade, está outro, moi grato, que fixen cando iba
para mozo.
Era polo mes de marzo, cando as
raioliñas do sol principian a desbotar a friaxe e acordar a natureza.
Estábase a preparar pola Academia Galega o centenario do nacemento de
Murguía, o patriarca das Letras Galegas. A Academia, correspondendo ao
convite de don Manuel Rey Suárez, entusiasta veciño de Froxel, onde
nacera o sabio, desprazou a aquel lugar aos membros da Xunta de Goberno
da Corporación don Fernando Martínez Morás e don Félix Estrada Catoira,
que foron co que estas liñas escribe para coñecer a casa onde vira a
primeira lus aquela extraordinaria figura galega. Iba con nós tamén o
notable fotógrafo coruñés Xoán Cancelo, que fixo unhas instantáneas
daquela vivenda e dun grupo de labregos e nenos e tamén outra da fachada
da igrexa románica de Oseiro, templo que tiña estudado había anos o
primeiro daqueles señores.
Alí pousamos para o fotógrafo.
 |
| Juan Naya, Cronista Oficial de A Coruña dende 1961 ata 1993 |
Como Murguía foi, como se sabe,
bautizado na parroquia de Pastoriza, alá fumos de contado. O párroco,
que era un home xa entrado en anos e que se chamaba don Claudio,
recibiunos con moita xentileza, mostrándonos o libro en que se rexistra a
conseguinte partida de nacemento. Fixéronse outras fotografías, todas
elas recollidas, con outras máis referentes aos actos celebrados
posteriormente o 17 de maio, en que se inaugurou o busto de Murguía nos
xardíns de Méndez Núñez da Coruña.
"¿Abondará esto para catro?" .
Ao retorno a esta cidade contounos don Fernando Martínez Morás
algunhas anécdotas do crego don Claudio moi parrandeiras. Unha delas
referíase a cando fora párroco de Ouces, en Bergondo, en que uns
señoritos de Sada metéranse con él nun semanario daquela vila. Don
Claudio, a quen lle foran co conto, por todo comentario exclamou,
remangando o brazo e mostrando o puño pechado:
Don
Fernando apostilaba que don Claudio cando fixo esta demostración, era
capaz de sentar a un cabalo dun puñetazo, pois fixérao xa varias veces.
E este é o recordo ao que me refería ao principio.
Ningún comentario:
Publicar un comentario