Eran aproximadamente as seis da tarde cando se estrelaba por mor da néboa, perto do monte que ocupa actualmente a Urbanización de Oseiro, unha avioneta bipraza pertencente ao Aero Club de Santiago de Compostela, falecendo os seus dous ocupantes: Francisco de Asís Dorado Aguilar, de 35 anos, marqués de Villanueva de la Sagra, que era quen pilotaba o aparato, e o seu amigo Antonio Ramós Vázquez, de 38 anos, industrial de Mesón do Bento, ambos moi coñecidos na Coruña, especialmente o primeiro, que era directivo do R.C. Deportivo. Precisamente, Francisco de Asís Dorado, natural de Jerez de la Frontera, e que tiña a representación dunha coñecida firma de viños de dita cidade andaluza, voltara o luns de Pamplona, a donde viaxara co primeiro equipo coruñés en calidade de delegado (naquela hora o Deportivo estaba en 2ª División, mais ao final da tempada acadaría o ascenso á 1ª da man do adestrador Roque Olsen).
Según relatan as crónicas da época, un veciño de Galán, que estaba traballando na horta da casa de seus pais, fora o primeiro en ver o accidente. Tratábase de Luis Mareque Zas, de 29 anos, que reflexando no seu rostro a tremenda impresión do que acaba de presenciar dicía que " a avioneta voaba dirección á Coruña, mais ao chegar ao monte da Maceira, virou bruscamente e pouco despois esnafrábase neste lugar cun violento topetazo contra o chan. Non houbo nin lume, nin fume, nin explosión. Nada máis ver o accidente deixei todo e achegueime a toda presa ata o lugar donde caeu o aparato e, ao chegar, comprobei que a avioneta estaba totalmente desfeita. Soamente quedara en pé a cola. A un lado vin a un home. Achegueime a él e comprobei que estaba morto. O outro atopábase entre os restos da avioneta e tamén estaba morto...o espectáculo era impresionante! Logo baixei á estrada e vin un trolebús. Comuniqueilles a desgraza e voltei ao monte, donde xa había máis veciños e veciñas e, pouco despois, xa chegaría a Garda Civil".
Outras testemuñas aseguraban que a avioneta, que era unha "Aisa-11 B" de 90 cabalos, fora vista arredor das 17:30 da tarde voando sobre Carballo e seica que os dous ocupantes fixeran sinais coas mans, mais ninguén comprendera, sen dúbida, as intencións. Os que viron o xesto dos tripulantes tomárono, con certeza, como un saúdo, e ninguén fixo caso. Despois da triste desgraza, non había dúbida de que aqueles xestos do marqués de Villanueva e de Antonio Ramos eran, non de saúdo, senón de alarma! Mais a falla de medios de comunicación, toda vez que este tipo de avionetas non levaba telefonía nin radio, impediulles aos seus ocupantes facerse entender e, minutos despois, estrelábanse en Galán.
As versións das autoridades apuntaban a que a avioneta, que saíra as 15:30 da tarde do aeroporto de Labacolla con dirección, ao parecer, cara o de Alvedro (que fora inaugurado en maio de 1963), era probable que tivera o accidente por mor da espesa néboa daquela tarde: "Se cadra a néboa despistou ao piloto, que aínda que era experto aviador e ostentara o grado de capitán da Arma Aérea, seguro que lle fixo dar voltas sobre o val, na procura dalgunha orientación".
Non tardaría en chegar a Galán o presidente do Deportivo, Jesús Cebrián, e varios directivos máis, quenes acordarían instalar a capela ardente do marqués de Villanueva no local social deportivista, en donde sería velado esa noite, toda vez que á muller se lle ocultara, nun principio, o acontecido. O corpo de Antonio Ramos Vázquez levaríase ao domicilio familiar do Mesón do Bento.
A avioneta sinistrada en Oseiro era das chamadas de enlace, que se utilizaban para os voos de adestramento polos socios do Aero Club, neste caso do de Compostela. Facía tempo que Francisco de Asís Dorado convidara ao seu amigo Antonio Ramos, que aceptara ilusionado, para acompañalo nun destos voos. Concretamente, ao parecer, fora a de aquel 29 de abril de 1964 a terceira vez que o marqués insistiu ao seu citado amigo para realizar a excursión aérea. A primeira non poidera levarse a cabo por non estar en condicións a avioneta; a segunda porque Dorado tiña caducado o seu carnet de piloto (posteriormente renovado). E, ao fin, aquel 29 de abril do 64, ás doce da mañá recollía no Mesón do Bento a Ramos, con quen se trasladaría a Compostela elevándose desde o aeroporto de Labacolla, aproximadamente ás 15:30 da tarde.
Nesta clase de voos de adestramento, cando o punto de saída e o de chegada eran os mesmos, non era preciso comunicar situación nin sequera o mesmo voo ao aeroporto máis próximo (Alvedro neste caso), razón pola cal na Coruña ignorábase a excursión aérea de Dorado.
Sobre as 17:00, a avioneta dera unha pasada sobre o estadio de Riazor, donde deixara caer un pequeno botellín dos destinados á propaganda do coñac da marca que representaba o finado marqués, que lle prometera ao xefe de material do Deportivo, Antonio Carrera, que lle lanzaría unha botella no primeiro voo que poidera facer por enriba do estadio. E así foi...mais unhas horas despois de recoller aquela botella, Antonio Carrera acudía ao velorio de quen a lanzara polo aire!
Ningún comentario:
Publicar un comentario